بازسازی طبیعی ابرو

ریزش موی ابرو در اثر زخم، معمولاً در اثر سوختگی‌های شدید، ضربه، برداشتن تومور، تشکیل فِلپ موضعی یا تاتو ایجاد می‌شود و اثرات منفی جسمی و روانی بر بیماران دارد.  ابروهای از دست رفته معمولاً توسط فلپ پوست سر منطقه شریانی گیجگاهی سطحی، پیوند پوست کامپوزیت و کاشت مو ترمیم می‌شوند.  استفاده از فلپ پوست سر جزیره شریان گیجگاهی سطحی دارای معایبی است، از جمله اینکه موهای ترمیم شده متراکم‌تر و ضخیم‌تر از قبل از زخم هستند و ظاهری برس مانند با مرزهای تیز دارند.  علاوه بر این، این روش‌ها نیاز به تشریح گسترده دارند که پیچیده و زمان‌بر است.  بنابراین،استفاده از آن برای بازسازی ابروهای مردانه، و نه زنانه، توصیه شده است.  علاوه بر این، این روش‌ها اغلب منجر به نتایج نامطلوب، از جمله زخم و نقص‌های جدید می‌شوند. کاشت مو می‌تواند بر این معایب غلبه کند و احتمالاً ابروهای طبیعی‌تری با تراکم مو بهینه و جهت مناسب ایجاد کند، به طوری که روش‌های مبتنی بر پیوند واحد فولیکولی و تکنیک‌های استخراج واحد فولیکولی منجر به رضایت بیمار می‌شوند.  بر خلاف پیوند واحد فولیکولی، استخراج واحد فولیکولی شامل استخراج مستقیم پیوندهای مو از محل‌های اهداکننده است که با رنگ و قطر ابروی اصلی مطابقت دارند، بدون اینکه جای زخم ایجاد شود.  اگرچه ترکیب استخراج واحد فولیکولی و کاشت پروتز در یک بیمار مبتلا به نقص ابرو و حدقه  در اثر آسیب انفجار منجر به رضایت بیمار شد، اما این مطالعه فاقد داده‌های پیگیری طولانی مدت بود.  علاوه بر این، موهای پا که با استخراج واحد فولیکولی به دست می‌آیند، برای افزایش تراکم ابروهای کم‌پشت استفاده شده‌اند.  ما توانایی پیوندهای موی استخراج شده از خط رویش مو یا مثلث پیشانی-گیجگاهی و تقسیم شده به پیوندهای تک مو را برای بازسازی ابرو در بیمارانی که ابروهای آنها تا حدی از بین رفته یا کم‌پشت است، ارزیابی کرده‌ایم و دریافتیم که این روش بازسازی ابرو، همانطور که با رضایت بیمار از میزان بقا و ظاهر طبیعی تعیین می‌شود، نتایج بهتری نسبت به پیوند واحد فولیکولی به دست می‌دهد.   

بازسازی ابرو، در بیمارانی که به دلیل زخم، ابروهای خود را از دست داده‌اند،از جمله دستیابی به شکل و ظاهر ایده‌آل، به دلیل خون‌رسانی ضعیف و سفتی، دشوارتر است.  علاوه بر این، جهتی که موها باید در آن پیوند شوند، در موقعیت‌های مختلف تغییر می‌کند.  کاشت مو در این بیماران نیاز به ارزیابی کامل کیفیت اسکار و ایجاد تعادل بین تراکم ایده‌آل ابرو و خون‌رسانی کافی در محل‌های گیرنده دارد.  ما بر روش‌های بازگرداندن این ابروهای زخمی به ظاهر اصلی خود و به حداکثر رساندن میزان بقای پیوند تمرکز کرده‌ایم.  بر اساس تجربه، پیگیری پس از عمل و ارزیابی اثر آن، ما یک روش جامع و استاندارد برای بازسازی کامل نقص‌های یک طرفه و دو طرفه ابرو ایجاد کرده‌ایم.