چکیده
مقاله پیش رو به بررسی پژوهشی می پردازد که در سال 2022 در دپارتمان جراحی پلاستیک و زیبایی بیمارستان نانفانگ چین انجام شد و توسط تیم پژوهش و توسعه کلینیک زیبایی الهام فلاحتی ترجمه و بررسی شد. در این مقاله با یک روش جامع و استاندارد برای بازسازی ابرو در افرادی که به دلیل زخم، ابروهای خود را از دست داده‌اند، آشنا می‌شویم. این روش شامل پیوند فولیکول‌های تک مو با استفاده از تکنیک استخراج واحد فولیکولی است. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که این روش می‌تواند به ابروهایی با ظاهر طبیعی و تراکم مناسب منجر شود، ضمن اینکه میزان بقای پیوند نیز در آن بالاست. همچنین، در این متن به بررسی عواملی که بر موفقیت این روش تأثیر می‌گذارند، مانند ارزیابی کیفیت اسکار و انتخاب محل مناسب برای برداشت مو، پرداخته شده است.
بازسازی طبیعی ابرو
روشی جامع و استاندارد برای رفع ریزش ابرو در اثر زخم
مقدمه
ریزش موی ابرو در اثر زخم، یک مشکل زیبایی است که می‌تواند منجر به ناراحتی شدید روانی شود. اگرچه کاشت مو به طور فزاینده‌ای برای بازسازی ابرو استفاده می‌شود، اما ممکن است ریزش پیوند نیز رخ دهد و از دستیابی به نتایج مطلوب جلوگیری کند. با این حال، پیوند فولیکول‌های تک مو ممکن است موثر باشد. در این مقاله، نتایج یک روش استاندارد بازسازی ابرو، شامل پیوند فولیکول‌های تک مو همراه با استخراج واحد فولیکولی، در بیمارانی که به دلیل زخم، ابروهای خود را از دست داده‌اند، شرح داده شده است.
روش‌ها
این مطالعه توسط کمیته اخلاق موسسه بیمارستان نانفانگ تایید شد و همه بیماران قبل از جراحی رضایت کتبی خود را اعلام کردند. پرونده‌های پزشکی بیمارانی که از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹ تحت عمل بازسازی ابرو برای ریزش ابرو ناشی از تشکیل اسکار قرار گرفته بودند، به صورت گذشته‌نگر بررسی شدند. نتایج ارزیابی شده شامل رضایت، میزان بقای پیوند و عوارض طولانی مدت بود. یک روش استاندارد نُه مرحله‌ای برای بازسازی ابرو در بیمارانی که به دلیل زخم، ابروهای خود را از دست داده‌اند، ایجاد شد.
نتایج
در طول دوره مطالعه، ۱۶۷ بیمار (۲۰۵ ابرو) تحت عمل بازسازی ابرو قرار گرفتند. پس از مرحله اول بازسازی، ۹۵ درصد از بیماران از تراکم و ظاهر طبیعی ابروهای خود بسیار راضی بودند. میانگین میزان بقای پیوند ۸۵ درصد (محدوده ۷۰ تا ۹۰ درصد) بود که به طور قابل توجهی بالاتر از میزان بقای ۷۵ درصدی گزارش شده قبلی بود. کمتر از ۵ درصد از بیماران تحت عمل مرحله دوم بازسازی قرار گرفتند و این بیماران از نتایج خود ابراز رضایت کردند. هیچ عارضه آشکاری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری
این روش استاندارد می تواند نتایج را در بیمارانی که به دلیل زخم، ابروهای خود را از دست داده‌اند، بهینه کند.
بحث
ریزش موی ابرو در اثر زخم، معمولاً در اثر سوختگی‌های شدید، ضربه، برداشتن تومور، تشکیل فِلپ موضعی یا تاتو ایجاد می‌شود و اثرات منفی جسمی و روانی بر بیماران دارد. ابروهای از دست رفته معمولاً توسط فلپ پوست سر منطقه شریانی گیجگاهی سطحی، پیوند پوست کامپوزیت و کاشت مو ترمیم می‌شوند. استفاده از فلپ پوست سر جزیره شریان گیجگاهی سطحی دارای معایبی است، از جمله اینکه موهای ترمیم شده متراکم‌تر و ضخیم‌تر از قبل از زخم هستند و ظاهری برس مانند با مرزهای تیز دارند. علاوه بر این، این روش‌ها نیاز به تشریح گسترده دارند که پیچیده و زمان‌بر است. بنابراین،استفاده از آن برای بازسازی ابروهای مردانه، و نه زنانه، توصیه شده است. علاوه بر این، این روش‌ها اغلب منجر به نتایج نامطلوب، از جمله زخم و نقص‌های جدید می‌شوند. کاشت مو می‌تواند بر این معایب غلبه کند و احتمالاً ابروهای طبیعی‌تری با تراکم مو بهینه و جهت مناسب ایجاد کند، به طوری که روش‌های مبتنی بر پیوند واحد فولیکولی و تکنیک‌های استخراج واحد فولیکولی منجر به رضایت بیمار می‌شوند. بر خلاف پیوند واحد فولیکولی، استخراج واحد فولیکولی شامل استخراج مستقیم پیوندهای مو از محل‌های اهداکننده است که با رنگ و قطر ابروی اصلی مطابقت دارند، بدون اینکه جای زخم ایجاد شود. اگرچه ترکیب استخراج واحد فولیکولی و کاشت پروتز در یک بیمار مبتلا به نقص ابرو و حدقه در اثر آسیب انفجار منجر به رضایت بیمار شد، اما این مطالعه فاقد داده‌های پیگیری طولانی مدت بود. علاوه بر این، موهای پا که با استخراج واحد فولیکولی به دست می‌آیند، برای افزایش تراکم ابروهای کم‌پشت استفاده شده‌اند. ما توانایی پیوندهای موی استخراج شده از خط رویش مو یا مثلث پیشانی-گیجگاهی و تقسیم شده به پیوندهای تک مو را برای بازسازی ابرو در بیمارانی که ابروهای آنها تا حدی از بین رفته یا کم‌پشت است، ارزیابی کرده‌ایم و دریافتیم که این روش بازسازی ابرو، همانطور که با رضایت بیمار از میزان بقا و ظاهر طبیعی تعیین می‌شود، نتایج بهتری نسبت به پیوند واحد فولیکولی به دست می‌دهد.
بازسازی ابرو، در بیمارانی که به دلیل زخم، ابروهای خود را از دست داده‌اند،از جمله دستیابی به شکل و ظاهر ایده‌آل، به دلیل خون‌رسانی ضعیف و سفتی، دشوارتر است. علاوه بر این، جهتی که موها باید در آن پیوند شوند، در موقعیت‌های مختلف تغییر می‌کند. کاشت مو در این بیماران نیاز به ارزیابی کامل کیفیت اسکار و ایجاد تعادل بین تراکم ایده‌آل ابرو و خون‌رسانی کافی در محل‌های گیرنده دارد. ما بر روش‌های بازگرداندن این ابروهای زخمی به ظاهر اصلی خود و به حداکثر رساندن میزان بقای پیوند تمرکز کرده‌ایم. بر اساس تجربه، پیگیری پس از عمل و ارزیابی اثر آن، ما یک روش جامع و استاندارد برای بازسازی کامل نقص‌های یک طرفه و دو طرفه ابرو ایجاد کرده‌ایم.
روش‌های بازسازی ابرو و ارزیابی خصوصیات اسکار
ارزیابی‌های ذهنی و عینی از خصوصیات اسکار قبل از بازسازی ضروری هستند. ارزیابی‌های ذهنی از کیفیت اسکار شامل ارزیابی‌های بصری، حسی و لمسی است. ارزیابی‌های بصری شامل رنگ اسکار، ارتفاع و ظاهر سطح آن است، در حالی که ارزیابی‌های حسی شامل خارش و درد است که نشان دهنده بی‌ثباتی اسکار است. به طور کلی، اسکارهای بالغ رنگ پریده، صاف، نرم و بدون درد هستند، در حالی که اسکارهای نابالغ قرمز، سفت، خارش‌دار، دردناک و در سطح بالاتر از بافت اطراف هستند. ارزیابی‌های لمسی شامل انعطاف‌پذیری و کشش است، به طوری که انعطاف‌پذیری خوب به عنوان حرکات صاف اسکار در جهات مختلف و کشش خوب به عنوان اسکار بیش از 50 درصد ارتفاع بافت سالم اطراف در نظر گرفته می‌شود. ارزیابی‌های عینی شامل ارزیابی‌های خون‌رسانی است که با سوراخ کردن بافت زیر جلدی با سوزن و تعیین اینکه آیا خونریزی رخ می‌دهد یا خیر، انجام می‌شود. دو روش عینی دیگر برای ارزیابی خون‌رسانی در دسترس است. اولین مورد، دستگاه تریکوسکوپی است که قابل حمل و غیرتهاجمی است، ساختار مویرگی را از طریق بزرگنمایی نوری ارزیابی می‌کند و همچنین می‌تواند برای تشخیص اسکارهای هایپرتروفیک از کلوئیدها استفاده شود. روش دیگر، تست پر شدن مویرگی است. اسکارهای مناسب برای کاشت مو باید در حالت پایدار با کشش و انعطاف‌پذیری خاص، و همچنین عروق کافی برای اطمینان از بقای پیوند باشند.
معیارهای ورود و خروج به پژوهش
بیماران در صورتی وارد مطالعه شدند که (1) دارای درجات مختلفی از نقص ابرو ناشی از تشکیل اسکار باشند. (2) اسکار در حالت پایدار، در حالت ایده‌آل با مقداری بافت زیر جلدی و انعطاف‌پذیر باشد. (3) هیچ عفونت یا التهاب آشکاری وجود نداشته باشد. و (4) خون‌رسانی در بستر گیرنده کافی باشد. بیماران در صورتی از مطالعه خارج شدند که (1) اسکار کلوئیدی داشته باشند. (2) اسکارها نزدیک یا مستقیماً به استخوان چسبیده باشند. (3) موهای اهداکننده به شدت فر یا ضخیم‌تر از قبل از زخم باشند. (4) ناهنجاری‌های روانی داشته باشند. (5) قادر به پذیرش کوتاه کردن منظم ابرو نباشند. یا (6) فشار خون بالا و/یا قند خون بالا کنترل نشده داشته باشند
ارزیابی و مدیریت ناحیه اهداکننده مو
نواحی اهداکننده مو شامل خط رویش موی پایین پس‌سری مجاور گردن، ناحیه خط رویش موی پشت گوش و ناحیه مثلث پیشانی-گیجگاهی بود، زیرا موهای این نواحی نرم و نازک هستند. قبل از جراحی، قطر مو در ابروی اصلی و در این سه ناحیه اهداکننده کاندید با استفاده از تریکوسکوپی اندازه‌گیری شد و ناحیه‌ای که قطر موی آن به قطر موی ابروی اصلی نزدیک‌تر بود، انتخاب شد. اگر موهای هر سه ناحیه قطر مشابهی داشتند، خط رویش موی پایین پس‌سری و پشت گوش به ناحیه مثلث پیشانی-گیجگاهی ترجیح داده می‌شد. در صورت از بین رفتن کامل ابرو، ناحیه‌ای با قطر موی 0.04 تا 0.08 میلی‌متر انتخاب شد. موهای اهداکننده قبل از پیوند به طول 3 تا 5 میلی‌متر کوتاه شدند تا اثر مطلوب‌تری بلافاصله پس از عمل به دست آید و اثر طولانی مدت پس از عمل تخمین زده شود.
آماده‌سازی گرافت
گرافت‌های مو با استفاده از تکنیک استخراج واحد فولیکولی با لوپ 1.5 یا 2.5 که برش عرضی را به حداقل می‌رساند، برداشت شدند. سوزن‌های توخالی استخراج واحد فولیکولی با قطر 0.8 میلی‌متر و 0.9 میلی‌متر برای پزشکان توصیه شد. این سوزن‌ها قادر به استخراج گرافت‌های مو در جهت رشد مو با سرعت 3500 تا 4000 دور در دقیقه بودند. گرافت‌های نازک‌تر متشکل از فولیکول‌های حاوی یک یا دو تار مو انتخاب شدند و تعداد موهای برداشت شده به تراکم مو در ناحیه اصلی یا شکل ناحیه طراحی شده مجدد بستگی داشت.
عکس 1- گرافت‌های مو و واحدهای فولیکولی مو به فولیکول‌های تک مویی تقسیم شدند و به سه نوع طبقه‌بندی شدند موی متوسط (بالا)، موی نازک (وسط) و موی کرکی (پایین)
عکس 2- گرافت‌هایی که نیاز به دور انداخته شدن داشتند (از چپ به راست) شامل گرافت‌هایی با (چپ) برش عرضی گرافت، (تصویر دوم) ناحیه برآمدگی آسیب دیده، (تصاویر سوم و چهارم) آسیب غلاف پوستی، (تصویر پنجم) آسیب له شدن فولیکول مو (سبز) یا آسیب غلاف پوستی (قرمز) یا (راست) مو با کیفیت پایین بودند.
عکس3- نتایج در یک مرد 22 ساله با ریزش جزئی ابروی راست به دلیل پیوند پوست پس از برداشتن تومور 2 سال قبل (تصویر سمت چپ). ابروی راست با 237 فولیکول تک مویی ترمیم شد. برای اطمینان از ظاهر یکسان هر دو ابرو، 169 فولیکول تک مویی در ابروی چپ او کاشته شد. شش ماه بعد (تصویر سمت راست)، ابروی بازسازی شده ظاهری بیونیک داشت.
شکل 4. نتایج در یک زن 20 ساله با ریزش جزئی ابروی چپ به دلیل ضربه ناشی از تصادف رانندگی 3 ماه قبل (تصویر سمت چپ). ابروی چپ او با 192 فولیکول تک مویی ترمیم شد. برای اطمینان از ظاهر یکسان هر دو ابرو، 167 فولیکول تک مویی در ابروی راست او کاشته شد. هفت ماه بعد (تصویر سمت راست)، ابروهای بازسازی شده میزان بقای رضایت بخشی داشتند و ظاهری بیونیک داشتند.
شکل 5. نتایج در یک زن 39 ساله که هر دو ابروی خود را در اثر برداشتن کامل ابرو 2 ماه قبل (تصویر سمت چپ) از دست داده بود. ابروهای او با 215 گرافت تک مویی در سمت راست و 230 گرافت تک مویی در سمت چپ ترمیم شدند. هفت ماه بعد (تصویر سمت راست)، ابروهای بازسازی شده او ظاهری بیونیک داشتند.
شکل 6. نتایج در یک مرد 19 ساله که 17 سال قبل دچار سوختگی صورت شده و 1 سال قبل تحت پیوند پوست قرار گرفته بود که منجر به ریزش دو طرفه ابرو شده بود. ابروهای او با 215 فولیکول تک مویی در سمت راست و 203 فولیکول تک مویی در سمت چپ ترمیم شدند. پس از 23 ماه (تصویر سمت راست)، فقط یک مرحله تراکم رضایت بخش و ظاهر طبیعی را نشان داد.
کاشت گرافت
سوراخ‌ها در ناحیه علامت‌گذاری شده با استفاده از سوزن گیج 25 با زاویه 5 تا 10 درجه، بسته به جهت رشد موی اصلی، ایجاد شدند. پروتکل‌های دیگری نیز در بیماران خاص به شرح زیر استفاده شد.
(1) از آنجا که بستر در بیماران با اسکارهای سفت با چسبندگی محکم پوست و عضله مشخص می‌شود و باعث می‌شود ناحیه گیرنده شکننده و مستعد پارگی باشد، میکرو سوراخ‌ها نباید خیلی متراکم باشند. بنابراین، این بیماران ممکن است به دو یا چند جلسه برای بازیابی تراکم ابروی مورد نظر نیاز داشته باشند و زاویه بین سوزن و پوست ممکن است نیاز به تنظیم در حدود 10 تا 20 درجه داشته باشد.
(2) از آنجا که بستر در بیمارانی که قبلاً تحت پیوند فلپ قرار گرفته‌اند با چربی زیر جلدی ضخیم‌تر، کشش کمتر و پایه شل مشخص می‌شود، توصیه می‌شود که گرافت‌ها با زاویه کوچکتری نسبت به بافت‌های طبیعی وارد شوند. از آنجا که گرافت‌ها پس از کاشت تمایل به پخش شدن و ظاهر کم تراکم دارند، ممکن است تراکم و جهت آنها 6 ماه پس از عمل نیاز به تنظیم داشته باشد.
(3) وجود اسکارهای چسبندگی گسترده در ناحیه قوس ابرو ممکن است منجر به نیاز به حرکت پلک فوقانی به سمت بالا به موقعیت ابروی اصلی شود. اگر بستر با پوست نازک با چربی زیر جلدی کمتر مشخص شود، بازسازی ابرو ممکن است نیاز به وارد کردن گرافت با زاویه کوچک نسبت به پوست، تقریباً صاف، داشته باشد. علاوه بر این، بدشکلی‌های انقباضی مانند اکتروپیون پلک(برگشتگی لبه پلک) باید قبل از کاشت مو آزاد شوند.
نتایج
از سال 2012 تا 2019، 167 بیمار با نقص ابرو در بیمارستان نانفانگ پذیرش شدند. این بیماران شامل 99 زن و 68 مرد (میانگین سنی 26.43 سال؛ محدوده سنی 16 تا 42 سال) بودند. نقص ابرو در 62 بیمار ناشی از سوختگی با آب جوش، در 87 بیمار ناشی از ضربه، در 12 بیمار ناشی از انتقال فلپ موضعی و در 6 بیمار ناشی از پیوند پوست بود. 67 بیمار تحت بازسازی جزئی ابرو، 62 بیمار تحت بازسازی یک طرفه ابرو و 38 بیمار تحت بازسازی دو طرفه ابرو قرار گرفتند (جدول 2). محل‌های اهداکننده شامل ناحیه پس‌سری پایین در 90 درصد، ناحیه پشت گوش در 10 درصد و ناحیه مثلث پیشانی-گیجگاهی در 10 درصد بود. به طور متوسط 600 فولیکول موی تک برای بازسازی کامل ابرو مورد نیاز بود و این مقدار در زنان کمتر از مردان بود. مدت زمان جراحی 2 تا 4 ساعت بود.
جدول ۲. ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و بالینی
| ویژگی‌ها | مقادیر (167= n) |
|---|---|
| جنسیت | |
| مرد | 68 |
| زن | 99 |
| سن، سال، میانگین (محدوده) | 43/26 (42-16) |
| نقص ابرو | |
| یک طرفه | 62 |
| دو طرفه | 38 |
| جزئی | 67 |
| علت | |
| سوختگی و آب جوش | 62 |
| ضربه | 87 |
| پیوند پوست | 6 |
| فلپ موضعی | 12 |
نواحی اهداکننده و گیرنده همه بیماران به خوبی بهبود یافتند و هیچ یک از آنها رنگدانه‌ای در اطراف موهای پیوند شده نداشتند. از این 167 بیمار، 159 نفر بسیار راضی، 7 نفر راضی و 1 نفر ناراضی بودند و هیچ یک از آنها بسیار ناراضی نبودند. میانگین میزان بقای گرافت در محل‌های گیرنده 85 درصد (محدوده 70 تا 90 درصد) بود. هشت بیمار برای افزایش تراکم مو نیاز به عمل دوم داشتند، به طوری که ابروی جدید اسکار را به طور کامل بپوشاند. هیچ بیماری دچار هماتوم، عفونت، فولیکولیت، خونریزی یا هیچ عارضه دیگری نشد (جدول 3).
جدول 3. اندازه‌گیری روش عمل استاندارد
| اندازه‌گیری‌ها | مقادیر (167= n) |
|---|---|
| میزان بقا، %، میانگین (محدوده) | (90-70) 85 |
| سطح رضایت | |
| رضایت زیاد | 159 |
| رضایت | 7 |
| عدم رضایت | 1 |
| عدم رضایت زیاد | 0 |
| عوارض | |
| هماتوم | 0 |
| عفونت | 0 |
| خونریزی | 0 |
| فولیکولیت | 0 |
| رنگدانه | 0 |
| تحت عمل رمزگذاری قرار گرفته است | 8 |
بحث
ابروها از ویژگی‌های زیبایی‌شناختی بسیار مهم صورت هستند و در بیان احساسات نقش دارند. شکل و تراکم مناسب ابرو برای ظاهر صورت بسیار مهم است. از آنجا که نتایج قبلی همیشه رضایت‌بخش نبوده و با میزان بقای کم و ظاهر غیرطبیعی همراه بوده است، پیوند به طور فزاینده‌ای در بازسازی ابرو مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مطالعه حاضر، روش‌های جامع عمل بر اساس تجربه نویسندگان، فناوری بهبود یافته و مهارت‌های جراحی برای دستیابی به نتایج خوب شرح داده شده است. این روش عمل استاندارد منجر به ابروهایی با ظاهر طبیعی با میزان بقای نسبتاً بالا شد. میزان بقای گرافت حتی در بیمارانی که پس از 2 سال دچار ریزش کامل مو شده بودند، رضایت‌بخش بود. میانگین میزان بقای گرافت در بین بیماران 85 درصد بود که بالاتر از میانگین میزان بقای 78 درصد در بیماران با اسکارهای ناشی از ضربه است. جانگ و همکارانش گزارش دادند که میزان بقای گرافت‌هایی که اسکارها را به طور کامل نمی‌پوشانند، کمتر از 60 درصد است. گرافت‌ها در مطالعه حاضر اسکارهای قبلی را به طور کامل پوشاندند.
چندین جنبه جدید در این روش ممکن است میزان بقای گرافت را بهبود بخشد و به دستیابی به ظاهر طبیعی کمک کند. اول، اندیکاسیون‌های این روش به شدت کنترل می‌شوند و کیفیت اسکار به خوبی ارزیابی می‌شود. قبل از اجرای این روش، ارزیابی دقیق پایداری اسکار و عروق برای افزایش میزان بقای گرافت مهم بود. اندازه‌گیری‌های ذهنی پایداری، همبستگی متوسط تا بالایی با روش‌های عینی نشان داده‌اند. از آنجا که پیوند موی موفق نیاز به برقراری مجدد میکروسیرکولاسیون دارد، روش‌هایی برای ارزیابی دقیق پرفیوژن خون در ناحیه اسکار مورد نیاز است. تصویربرداری مورفولوژیک یک روش دقیق و عینی است که می‌تواند تشکیل عروق خونی جدید را ارزیابی کند و پرفیوژن جریان خون را بیشتر تعیین کند. با این حال، تجهیزات تصویربرداری مورفولوژیک گران هستند. بنابراین، در مطالعه حاضر از سه روش عملی و عینی استفاده شد. دوم، انتخاب محل اهداکننده بهینه برای طبیعی‌تر جلوه دادن ابروی بازسازی شده بسیار مهم است. با استفاده از تریکوسکوپی، ما شکل ابرویی را انتخاب کردیم که قطر آن به ابروی اصلی نزدیک‌تر بود. سوم، جهت و تراکم مو هنگام بازسازی ابرو در چندین موقعیت خاص باید تنظیم شود. علاوه بر این، گرافت‌های موی تک کوچکتر هستند و نیازهای متابولیک کمتری برای بقا نسبت به گرافت‌های حاوی دو یا سه تار مو دارند که با ابروهای اصلی متشکل از یک تار مو در هر واحد فولیکولی مطابقت دارد. در نهایت، روش مورد استفاده برای برداشت فولیکول‌های مو از پیوند واحد فولیکولی به استخراج واحد فولیکولی تنظیم شده است که منجر به عدم ایجاد اسکار در ناحیه اهداکننده و عوارض کمتر می‌شود. این روش خطر جراحی کمی دارد و اثر سریعی دارد و به بیماران اجازه می‌دهد تا به سرعت، معمولاً در 2 تا 4 روز، بهبود یابند. علاوه بر این، تکنیک استخراج واحد فولیکولی ناحیه اهداکننده را نامحدود کرده است و امکان برداشت گرافت از هر نقطه‌ای از بدن مانند سر و ریش را فراهم می‌کند.
این روش برای همه ابروهای از دست رفته در اثر زخم مناسب نیست. این ابروها ممکن است ابتدا نیاز به درمان دیگری برای ایجاد بستری مناسب برای کاشت داشته باشند. [به شکل، محتوای دیجیتال تکمیلی 1 مراجعه کنید که نمودار جریانی برای بازسازی ابروی زخمی به صورت تکی بر اساس کیفیت، محل و نوع اسکار را نشان می‌دهد،اسکارهای ناشی از ریزش ابرو را می‌توان به صورت سطحی، هایپرتروفیک، آتروفیک و کلوئیدی طبقه‌بندی کرد. اسکارهای سطحی نرم هستند و کاشت مو در آنها به آسانی بافت‌های طبیعی است. بسترهای بافتی اسکارهای هایپرتروفیک و کلوئیدی سفت هستند و در همان سطح پوست اطراف نیستند، در نتیجه گرافت‌های مو در اعماق مختلف قرار می‌گیرند و وارد کردن آنها دشوار است. اسکارهای هایپرتروفیک را می‌توان با کورتیکواستروئیدها درمان کرد تا التهاب کاهش یابد و هیپرپلازی سرکوب شود، که امکان کاشت مو را در هنگام نرم شدن این اسکارها فراهم می‌کند. اسکارهای کلوئیدی فراتر از مرز زخم قبلی رشد می‌کنند و ممکن است نیاز به برداشتن موضعی بزرگ شده داشته باشند که منجر به بستر بافتی ناکافی برای پیوند می‌شود. هیچ یک از بیماران در مطالعه حاضر اسکارهای هایپرتروفیک یا کلوئیدی روی ابروهای خود نداشتند. علاوه بر این، مطالعه‌ای روی 295 بیمار که در طی 10 سال تحت 414 پیوند پوست سر نازک قرار گرفتند، نشان داد که هیچ یک از آنها دچار اسکارهای هایپرتروفیک یا کلوئیدی نشدند، که نشان می‌دهد اسکارهای پاتولوژیک به ندرت در ناحیه پوست سر یا ابرو رخ می‌دهند. برای اسکارهای آتروفیک، گرافت‌ها باید با زاویه حاد یا تقریباً صاف وارد شوند زیرا بستر بسیار کم عمق است. برای اسکارهای سخت، گلوکوکورتیکوئید یا تزریق گرافت‌های چربی اتولوگ می‌تواند بافت را نرم کند. گرافت‌های چربی اتولوگ عمدتاً از سلول‌های استرومایی مشتق از چربی و ژل کسری عروقی استرومایی تشکیل شده‌اند که می‌توانند اندازه اسکار را به حداقل برسانند و کیفیت و انعطاف‌پذیری اسکارها را افزایش دهند. مشخص شده است که سلول‌های استرومایی چربی، نئوواسکولاریزاسیون پوست را افزایش می‌دهند، که امکان وارد کردن آسان گرافت و بهبود محیط‌های رشد گرافت را فراهم می‌کند. پیوند چربی زیر جلدی همچنین می‌تواند بازسازی فولیکول‌های مو را در نواحی زخمی افزایش دهد، زیرا نتایج خوبی در هنگام استفاده از گرافت‌های چربی اتولوگ برای درمان آلوپسی اسکار آتروفیک در ابروها به دست آمد. بنابراین، پیوند چربی همراه با این روش استاندارد، یک درمان دو مرحله‌ای جایگزین برای بیماران با اسکارهای سفت است. به جز موارد ذکر شده در بالا، اسکارهایی که نسبتاً شکننده هستند یا در قوس ابرو قرار دارند، ممکن است برای دستیابی به تراکم رضایت‌بخش به بیش از دو جلسه نیاز داشته باشند.
نتیجه‌گیری
با توجه به اهمیت ابروها برای زیبایی صورت، بازسازی ریزش ابرو در اثر زخم ضروری است. روش شرح داده شده در مطالعه حاضر برای بازسازی طبیعی ابرو ایمن و کاربردی است و میزان بقای گرافت بالایی دارد و می‌تواند اسکارهای قبلی را بپوشاند. بیماران حتی پس از یک جلسه، رضایت بالایی از عمل ابراز کردند. این روش احتمالاً در بازسازی ابروی زخمی مفید خواهد بود.
نکته : تحقیقات مشابهی در کلینیک زیبایی الهام فلاحتی انجام شده و نتایج موفقیت آمیزی در پوشش اسکار به همراه داشته است.
منابع این مقاله
- Jung S, Oh SJ, Hoon Koh S. Hair follicle transplantation on scar tissue. J Craniofac Surg. 2013;241239-1241.
Rose P. The latest innovations in hair transplantation. Facial Plast Surg. 2011;27366-377.
- Wang J, Fan J. Cicatricial eyebrow reconstruction with a dense-packing one- to two-hair grafting technique. Plast Reconstr Surg. 2004;1141420-1426
Mantero R, Rossi F. Reconstruction of hemi-eyebrow with a temporoparietal flap. Int Surg. 1974;59369-370.
- Klingbeil KD, Fertig R. Eyebrow and eyelash hair transplantation A systematic review. J Clin Aesthet Dermatol. 2018;1121-30.
- Ergün SS, Sahinoğlu K. Eyebrow transplantation. Ann Plast Surg. 2003;51584-586.
- Toscani M, Fioramonti P, Ciotti M, et al. Single follicular unit hair transplantation to restore eyebrows. Dermatol Surg. 2011;371153-1158.
- Laorwong K, Pathomvanich D, Bunagan K. Eyebrow transplantation in Asians. Dermatol Surg. 2009;35496-504.
- Ridgway EB, Pribaz JJ. The reconstruction of male hair-bearing facial regions. Plast Reconstr Surg. 2011;127131-141.
- Juri J. Eyebrow reconstruction. Plast Reconstr Surg. 2001;1071225-1228
Karayazgan-Saracoglu B, Ozdemir A. Fabrication of an orbital prosthesis combined with eyebrow transplantation. J Craniofac Surg. 2017;28479-481.
- Umar S. Use of body hair and beard hair in hair restoration. Facial Plast Surg Clin North Am. 2013;21469-477
- Miao Y, Fan ZX, Hu ZQ, Jiang JD. Single hair grafts of the hairline to aesthetically restore eyebrows by follicular unit extraction in Asians. Dermatol Surg. 2016;421300-1302.
- Poetschke J, Gauglitz GG. Current options for the treatment of pathological scarring. J Dtsch Dermatol Ges. 2016;14467-477.
- Jeong SH, Koo SH, Han SK, Kim WK. An algorithmic approach for reconstruction of burn alopecia. Ann Plast Surg. 2010;65330-337
- Yoo MG, Kim IH. Keloids and hypertrophic scars Characteristic vascular structures visualized by using dermoscopy. Ann Dermatol. 2014;26603-609.
- Champion HR, Sacco WJ, Carnazzo AJ, Copes W, Fouty WJ. Trauma score. Crit Care Med. 1981;9672-676.
- Champion HR, Sacco WJ, Hannan DS, et al. Assessment of injury severity The triage index. Crit Care Med. 1980;8201-208.
- Anastasia SA. Anastasia Beverly Hills, 1997. Available at [http//www.anastasia.net](https//www.google.com/url?sa=E&source=gmail&q=http//www.anastasia.net). Accessed December 31, 2013.
- Kim SK, Cha SH, Hwang K, et al. Brow archetype preferred by Korean women. J Craniofac Surg. 2014;251207-1211.
- Alex JC. Aesthetic considerations in the elevation of the eyebrow. Facial Plast Surg. 2004;20193-198.
Klassen A, Cano S, Scott A, et al. Measuring patient-reported outcomes in facial aesthetic patients Development of the FACE-Q. Facial Plast Surg. 2010;26303-309.
- Klassen AF, Cano SJ, Schwitzer JA, Scott AM, Pusic AL. FACE-Q scales for health-related quality of life, early life impact, satisfaction with outcomes, and decision to have treatment Development and validation. Plast Reconstr Surg. 2015;135375-386.
Shao H, Hang H, Yunyun J, et al. Follicular unit transplantation for the treatment of secondary cicatricial alopecia. Plast Surg. 2014;22249-253.
- Lye I, Edgar DW, Wood FM, Carroll S. Tissue tonometry is a simple, objective measure for pliability of burn scar Is it reliable? J Burn Care Res. 2006;2782-85.
- Nedelec B, Correa JA, Rachelska G, Armour A, LaSalle L. Quantitative measurement of hypertrophic scar Intrarater reliability, sensitivity, and specificity. J Burn Care Res. 2008;29489-500.
- Draaijers LJ, Tempelman FR, Botman YA, Kreis RW, Middelkoop E, van Zuijlen PP. Colour evaluation in scars Tristimulus colorimeter, narrow-band simple reflectance meter or subjective evaluation? Burns 2004;30103-107
- Lau JC, Li-Tsang CW, Zheng YP. Application of tissue ultrasound palpation system (TUPS) in objective scar evaluation. Burns 2005;31445-452
Bloemen MC, van Gerven MS, van der Wal MB, Verhaegen PD, Middelkoop E. An objective device for measuring surface roughness of skin and scars. J Am Acad Dermatol. 2011;64706-715.
- Deng H, Li-Tsang CWP. Measurement of vascularity in the scar A systematic review.Burns 2019;451253-1265.
- Umar S. Use of beard hair as a donor source to camouflage the linear scars of follicular unit hair transplant. J Plast Reconstr Aesthet Surg. 2012;651279-1280.
- Umar S. Eyebrow transplantation Alternative body sites as a donor source. J Am Acad Dermatol. 2014;71e140-e141.
- Ogawa R. Keloid and hypertrophic scars are the result of chronic inflammation in the reticular dermis. Int J Mol Sci. 2017;18.
- Farina Jr. JA, Freitas FAS, Ungarelli LF, et al. Absence of pathological scarring in the donor site of the scalp in burns An analysis of 295 cases. Burns 2010;36883-890.
- Brongo S, Nicoletti GF, La Padula S, Mele CM, D’Andrea F. Use of lipofilling for the treatment of severe burn outcomes. Plast Reconstr Surg. 2012;130374e-376e.
Coleman SR. Structural fat grafts The ideal filler? Clin Plast Surg. 2001;28111-119.
Cho SB, Roh MR, Chung KY. Recovery of scleroderma-induced atrophic alopecia by autologous fat transplantation. Dermatol Surg. 2010;362061-2063.
- Wang J, Liao Y, Xia J, et al. Mechanical micronization of lipoaspirates for the treatment of hypertrophic scars. Stem Cell Res Ther. 2019;1042.
- Mojallal A, Lequeux C, Shipkov C, et al. Improvement of skin quality after fat grafting Clinical observation and an animal study. Plast Reconstr Surg. 2009;124765-774.
Klinger M, Marazzi M, Vigo D, Torre M. Fat injection for cases of severe burn outcomes A new perspective of scar remodeling and reduction. Aesthetic Plast Surg. 2008;32465-469.
Dini M, Mori A, Quattrini Li A. Eyebrow regrowth in patient with atrophic scarring alopecia treated with an autologous fat graft. Dermatologic Surg. 2014;409